Sunday 2 September 2012

डोक्यातला किडा

 
जेव्हा काही काही कर्तृत्ववान लोकांच्या गोष्टी ऐकतो तेव्हा थोडी बोलीवुडी गोष्ट होते असं वाटत रहातं.. 
हुमायून भारत सोडून पळून गेला तरी पण भली मोठी फौज घेउन परत येतो आणि दिल्ली काबीज करतो.. आणि शिवाजी राजे सगळे आयुष्य अस्तित्त्वाची लढाई करत बसतात..
 
परागंदा राजे, नेते परत येवून मिरवतात, परत नेते बनतात आणि लोकं पण त्यांना दारात उभे करतात (उदा. नवाज शरीफ यांचा पाकिस्तानात परत प्रवेश ) नव्हे त्यांना पूर्वीचे स्थान पण देऊ करतात.. का ?
नवाज शरीफ यांचा पाकिस्तानात परत प्रवेश असो की आंग सु क्यी हिचा म्यानमारमधला लढा... मुद्दा हा आहे की यांचे जरी काही बरे वाईट झाले असते तरी लोकांचा दबाव वगैरे गोष्टी एकाधिकारशाहीमध्ये तितक्याश्या matter करत नाहीत असं दिसतं.. मग दर वेळेस हे सगळे स्यू की आणि तसेच छोटे मोठे नेते या वातावरणात कसे काय तग धरतात याचे आश्चर्य वाटते... नक्की कोणता कार्यकारणभाव या अशा गोष्टींमागे असतो हे काही उमजत नाही..

शेवटी matrix मध्ये ट्रिनीटी निओ ला पहिल्या भेटीत सांगते ते शब्द आठवतात (नीट नाही आठवत आणि dubbed होता ).. 'काही तरी चुकल्या चुकल्यासारख असं वाटत रहातं पण नक्की काय गडबड आहे ते काही कळत नाही..'

'सत्यमेव जयते' शिकतो खरे पण त्या जी ए यांच्या कथेतल्या विदुषकासारखे सत्य कशाला म्हणायचे याचेच उत्तर नाही लागत.. मग जिंकले ते सत्य की आणखी कसं की काय माहित..(मान्य आहे की इतिहास जेत्यांनी लिहिलेला असतो पण तो वेगळा विषय..)

यावर आमचा एक मित्र एक उपाय सुचवतो तो म्हणजे कशाचाच विचार नाही करायचा .. भिकारी दिसला तर रुपया टाकायचा आणि पुढे जायचे.. तो भिकारी का झाला आणि गरीबीचे उच्चाटन वगैरे गोष्टी डोक्यात नाही आणायच्या.. सगळे तोडतात तर सिग्नल तोडायचा आणि बाहेर देशात गेल्यावर तिथे पाळतात म्हणून पाळायचा.. भ्रष्टाचार करतात तर करू देत.. आपण आपली गणपतीची वर्गणी मुकाट द्यायची.. आणि मिरवणुकीने कानठळ्या बसल्या तर खिडक्या बंद करायच्या.. आणि हो अण्णांच्या मोर्च्याला पण बाहेरून पाठींबा द्यायचा फार वाटले तर फेसबुक लाईक आणि थोडी देणगी किंवा जवळच्या रस्त्यावर मोर्चा आल्यावर धावती भेट देवून बाजूला व्हायचं..  
थोडक्यात या सगळ्याचा विचार करणारे आणि या गोष्टी घडवणारे घडवत असतात आपल्या डोक्याचा काथ्या कुटण्याने काही होणार नाही.. 

आणि त्याने किती सांगितले तरी आमच्या डोक्यातला किडा काही जात नाही..

दमलेल्या बाबाची कहाणी [Damalelya Babachi hi Kahaani]


संदीप खरे आणि सलील कुलकर्णींच हे गाणं सगळ्यांच्या आवडीचं.. 
त्याचे बोल मी खाली संदर्भ म्हणून दिलेल्या ब्लॉगवरून घेतलेत पण माझ्या काही मराठी न समजणाऱ्या आणि याच परिस्थितीतून जाणाऱ्या काही मित्रांना मला हे गाणं ऐकवायचं होतं.. 
आणि अर्थ नाही समजला तर काहीच उपयोग नव्हता म्हणून मग खाली दिलेले इंग्रजीतले भाषांतर त्यांच्यासाठी लिहिलंय. त्यांच्या डोळ्यातले पाणी मला पोच पावती तर देउन गेलं पण असं वाटलं की इतरांना पण याचा कदाचित उपयोग होईल म्हणून इथे ठेवतोय.. 
Hope it helps...

 दमलेल्या बाबाची कहाणी
कोमेजून निजलेली एक परीराणी, उतरलेले तोंड डोळा सुटलेले पाणी,
रोजचेच आहे सारे काही आज नाही माफी कशी मागू  पोरी मला तोंड नाही,
झोपेतच घेतो तुला आज मी कुशीत निजतेच तरी पण येशील कुशीत,
सांगायचे आहे माज्या सानुल्या फुला दमलेल्या बाबाची कहाणी तुला.
ला ला ला ला ला, ला ला ला ला ला,
आट-पाट नगरात गर्दी होत भारी घामाघुम राजा करी लोकलची वारी,
रोज सकाळीच राजा निघताना बोले गोष्ट सांगायचे काल राहुनिया गेले,
जमलेच नाही काल येणे मला जरी आज परी येणार मी वेळेतच घरी,
स्वप्नातल्या गावा मधे मारू मग फेरी खर्या खुर्‍या  परि साठी गोष्टीतली परि ,
बांधींन मी थकलेल्या हातांचा झुला दमलेल्या  बाबाची कहाणी तुला.
ला ला ला ला ला, ला ला ला ला ला,
ओफीसात उशिरा असतो मी बसून भंडावले डोके गेले कामात बुडून ,
तास तास  जातो खाल माने ने निघून एक एक दिवा जातो हळूच विजून,
अशावेळी काय सांगू काय काय  वाटे आठवा सोबत पाणी डोळ्यातून दाटे.
वाटते की उठुनिया तुज़या पास यावे तुज़या साठी पुन्हा लहान व्हावे 
उगाचच  रूसावे नि भांडावे तुज्याशी  चिमुकले खेळ काही मांडावे तुज्याशी ———
उधळत खिधळत बोलशिल काही बघताना भान मला उरणार नाही ,
हासूनिया उगाचच ओरडेल काही दुरुनच आपल्याला बघणारी आई ,
तरी सुद्धा दोघे जन दंगा मांडू असा  क्षणा  क्षणा वर ठेवू खोडकर ठसा ,
सांगायचे आहे माज्या सानुल्या फुला दमलेल्या  बाबाची कहाणी तुला.
ला ला ला ला ला, ला ला ला ला ला,
दमलेल्या पायाने जेव्हा येईल जांभईं मऊ-मऊ  दूध भात भरवेल आई ,
गोष्ट ऐकायला मग यशील ना अशी सावरी च्या उशिहून मऊ माझी कुशी.
कुशी माज़ी सांगत आहे एक बाळा काही सदोदित जरी का मी तुझा पास नाही ,
जेउ माखु नाहू खाउ घालतो ना तुला आई परी वेणी - फनी करतो ना तुला ,
तुझ्या साठी आई परी बाबा पण खुला तो ही कधी गुप चूप रडतो रे बाळा 
सांगायचे आहे माज्या सानुल्या फुला दमलेल्या  बाबाची कहाणी तुला.
ला ला ला ला ला, ला ला ला ला ला,
बोळ्क्या मधे लुक - लुकलेला तुझा पहीला दात आणि पहिल्यांदाच घेतलास जेंव्हा मऊ भात 
आई म्हणण्या आधी सुद्धा म्हणली होतीस बाबा  रांगत रांगत घेतलास जेंव्हा  घराचा ताबा 
लूटू लूटू  उभ रहात टाकलस पाऊल पहिल दूर च् पाहत राहिलो फक्त  जवळच  पाहायच राहून गेल, राहील 
असा गेलो आहे बाळा पुरा अडकून  हल्ली तुला  झोपेतच पाहतो दुरुन
असा कसा बाबा देव लेकराला देतो  लवकर जातो आणि उशिराणी येतो,
बालपण गेले तुजे गुज निसटून उरे काही तुझा माझा ओन्झळी मधून ,
जरी येते ओठी  तूज्या माज्यासाठी हसे नजरेत तुज्या काही अनोळखी दिसे ,
तुज्या जगातून बाबा हरवेल का ग ? मोठेपणी बाबा तुला आठवेल का ग ?
सासुराला जाता जाता उंबरठ्या मधे बाबसाठी येईल का पाणी डोळ्यामधे ?
सांगायचे आहे माज्या सानुल्या फुला दमलेल्या  बाबाची कहाणी तुला.
ला ला ला ला ला, ला ला ला ला ला,
ला ला ला ला ला, ला ला ला ला ला,
Video:

भाषांतर [translation]
Damalelya Babachi hi Kahaani
[Story of a tired father]

komejun nijaleli ek pari rani, utaralele tond dola sutalele pani ||2||
[withered angel sleeping with tears dried on her face..]
rojchech aahe sare kahi aaj nahi, mafi kashi magu pori mala tond nahi
[this is everyday story ,  how I should say sorry to you..]
zopetach gheto tula aaj mi kushita, nijatach tari pan yeshila khushita
[i hold to my heart when you are asleep n you will smile in your dreams.. ]
sangayachi aahe majha sanulya phula, damalelya babachi hi kahani tula …
[oh my little flower, let me tell you story of a tired dad...]
la..la la la la , la..la la la la… ||2||

aat-paat nagarat gardi hot bhari
ghamaghum raja kari local chi wari ||2||
[There was a crowded city, and there was a king who used to run and sweat behind train, everyday..]
roj sakalis raja nighatana bole,
goshta sagayache kaal rahuniya gele
[Every morning, king used to say (himelf), couldnt tell the story even yesterday..]
jamalech nahi kaal yene mala jari
aaj pari yenaar mi veletach ghari
[Though couldnt come in time yesterday, i will be there early today..]
swapanatlya gava madhe maru mag pheri
kharya khurya pari sathi goshtitali pari
[We will go to dream world and i will bring angel from story for my real angel.. ]
bandhin mi thakalelya hatancha jhula
damalelya babachi hi kahani tula …
[and i will make swing from my tired hands... let me tell you story of a tired dad...]
la..la la la la , la..la la la la… ||2||

offisat ushira mi asato basun
bhandavale doke gele kamat budun
[i am sitting in the office very late, and busy in work..]
taas taas jato khaal mane ne nighun
ek ek diva jato haluch vijun
[hour after hour leaves with head down, one after another even lamps turned off..]
ashaveli kai sangu kai kai vate
athava sobat pani dolyatun date
[what should i tell you how i feel, with your memories some tears cloud in my eyes.. ]
vatate ki uthuniya tuja paas yave
tujhyasathi mi punha lahaan he vhave
[i wish i could just come to you and even i will be child again for you..]
ugachach rusave ni bhandave tujhashi
chimukale khel kahi mandave tujhashi
[we will play, we will fight, we will play with your small small toys..]
udhalat khidalat bolshil kahi
baghatana bhaan mala uranaar nahi ||2||
[jumping and dancing you will say something, watching you even i will forget about the time..]
hasuniya ugachach oradel kahi
durunach apalyala baghanari aai
[your momma from kitchen, will shout at us with smile in her chicks..]
tari suddha doghe jan danga mandu asa
kshana kshana var thevu khodkar thasa
[still we will play, and will make mess.. every moment we will have..]
sangayachi aahe majha sanulya phula
damalelya babachi hi kahani tula …
[oh my little flower, let me tell you story of a tired dad... ]
la..la la la la , la..la la la la… ||2||

damalya payane jevha yeil jambhaiee
mau-mau doodh bhat bharvel aai
[with tired legs you will yawn, and mom will come with milk n rice for you..]
gosta aikala mag yeshil na ashi
savari cha ushi hun maau majhi kushi
[will you come to me to listen new story, on the softest pilow of my hands.. ]
kushi majhi sangat aahe aaik bala kahi
sadodit jari ka mi tujha paas nahi
[even though my child, i am not with you all the time..]
jeu makhu nhau khau ghalto na tula
aai pari veni-phani karto na tula ||2||
[and also even I don't bathe you, feed you or comb your hair like your mom..]
tujha sathi aai pari bab pan khula
tow hi kadhi gup chup radato re bala
[your dad is also as mad as your mom for you, he cries silently sometimes..]
sangayachi aahe majha sanulya phula
damalelya babachi hi kahani tula …
[oh my little flower, let me tell you story of a tired dad... ]
la..la la la la , la..la la la la… ||2||

bolkya madhe luk-luklela tujha pahila daat
ani pahilyadhach ghetlas jevha mau bhaat
[first teeth sparkled in your mouth, and when for the first time you had soft rice..]
aai mhanya adhi suddha mhanli hotis baba
rangat-rangat ghetlas jevha gharacha tu taba
[even you said 'dad' before saying 'mom' and you owned house just with your crowls..]
lutu-lutu ubha rahat taklas paool pahila
door cha pahat rahilo fakta, javalcha pahaichach rahila
[and when you were taking your first step, i kept looking far far away and missed things near me..]

asa gelo aahe bala pura adkun
halli tula zopetach pahato durun ||2||
[I am stuck completely oh my dear, and watch you in the sleep from far far away.. ]
asa kasa baba dev lekarala deto
lavakar jato ani ushirani yeto
[how the god gives dad like this to kids, who goes early and comes very late?]
balpan gele tujhe guj nisatun
ure kai tujha majha onjhali madhun
[like sand, your childhood from my hands]
jari yete othi tujha majhasathi hase
najaret tujha kahi anolkhi dise
[although you smile for me, sometimes i feel unknown look in your eyes.]
tujha jagatun baba harvel ka ga?
mothepani baba tula athavel ka ga? ||2||
[and I fear, will I be lost from your world? will you remember your dad when you will grow up?]
sasurala jata jata umbarathya madhe
babasathi yeil ka pani dolyamadhe?….
[when u will leave with your husband, will there be a teardrop for your dad ? ]
sangayachi aahe majha sanulya phula
damalelya babachi hi kahani tula …
[oh my little flower, let me tell you story of a tired dad... ]
la..la la la la , la..la la la la… ||2||
la..la la la la , la..la la la la… ||2||

संदर्भ:


Sunday 12 February 2012

अभिरुची म्हणजे नक्की काय?



गेल्या आठवड्यात 'उत्सुकतेने मी झोपलो' वाचले.. आणि या प्रश्नाचा किडा डोक्यात वळवळू लागला.. तसा आधी पण हा प्रश्न पडायचा.. या वेळेस तो जास्त तीव्रतेने जाणवला म्हणून मांडतोय..
या पुस्तकाबद्दल बऱ्याच लोकांकडून ऐकले होते.. पण शेवटची कथा सोडली तर बाकी पुस्तक दर्जाच्या बाबतीत ठीक ठीक देखील वाटले नाही.. मग प्रश्न पडला की इतक्या लोकांनी का त्याला नावाजले असेल ? की चार समीक्षकांनी चांगले म्हटले म्हणून बाकीचे म्हणत आहेत ?

बऱ्याच चित्रांच्या बाबतीत पण हीच गोष्ट, म. फी. हुसेन (अथवा तसाच कोणीही नावाजलेला चित्रकार) यांचे चित्र आहे हे सांगण्याची का गरज पडावी.. आणि मग त्याला कोट्यावधी रुपयांचे मूल्य कशाबद्दल ? मग मूल्य चित्राचे की चित्रकाराच्या नावाचे.. मग ती विकणारे, विकत घेणारे अथवा त्यावर भरभरून लिहिणारे 'कलेचे जाणकार' कसे म्हणावेत? 
आमचा एक मित्र म्हणे की 'म. फी. हुसेन' यांनी कागदावर पानाची पिंक टाकली तरी तिला 'मॉडर्न आर्ट' म्हणून लोक करोडो रुपये देउन विकत घेतील आणि समीक्षक त्यात काय काय दिसते आहे ते जड जड शब्दात लिहीत बसतील.. मग याही बाबतीत जगाची दांभिकता जास्त वाटत नाही का ?

मी पिकासोची, Vincent van Gogh किंवा Renoir या सारख्या प्रसिद्ध चित्रकारांची प्रदर्शनातली चित्रे पहिली आहेत आणि तेव्हा देखील जरी हे अद्वितीय चित्रकार असले तरी काही चित्रे फक्त त्यांच्या नावावर तिथे येउन बसली आहेत असे वाटत राहते.. 
'काफ्का' सारखा ताकदीचा लेखक देखील ढीगभर भरकटलेला दिसतो बऱ्याच ठिकाणी.. तरीही त्याला 'अगम्य' असं तर्क विवेचन देत लोक justify करू लागतात तेव्हा ती आंधळी भक्तीच नाही का ठरत.. तेच मराठी लेखकांच्या (व कलाकारांच्या ) बाबतीत ही म्हणता येईल..

मग प्रश्न उठतो की एकदा चांगला कलाकार म्हटले की त्याच्या कलेला खराब म्हणणे हा फक्त निवडक समीक्षकांचा अधिकार उरतो का? मग उच्च अभिरुची आणि इतर असेही भेद हे लोक ठरवणार काय ? नाही आवडलं तर दुर्लक्ष कर असे सल्ले देऊ शकाल पण मग 'आवडले नाही' असे म्हणणे का चूक ठरावे ? लेखक व कलाकार फार मोठा आहे म्हणून ?

इथे एक कथा समोर ठेवावीशी वाटते.. 
एकदा एका पुजाऱ्याने जाहीर केले की उद्या सकाळी देव स्वतः प्रकट होणार आहे मंदिरात.. पण अट एकच, फक्त पुण्यवान लोकांना तो दिसेल.. पापी लोकांना नाही.. 
मग काय दुसऱ्या दिवशी मंदिरात आलेल्या सगळ्याच लोकांना देव दिसला.. त्याचे पितांबर आणि मुकुट याच्या चर्चा सुरु झाल्या.. 
थोडक्यात काय तिथे सर्वच जण पुण्यवान ठरण्याची धडपड करत असल्यावर नसलेला देव पण दिसणार.. आणि ज्यांना नाही दिसला ते पापी ठरणार.. 

मग तसेच इथे जर एखादी कलाकृती चांगली नाही म्हटले तर 'अरसिक' ठरू कलेच्या प्रांतातले अडाणी ठरू या भीतीपायी तर बऱ्याच कलाकृतींना hype केले जात नसेल काय ?
या क्षेत्रातही मग देव, काही बडवे आणि मग स्वतंत्र विचाराना बंधने (अप्रत्यक्षपणे अर्थात! ) अशी व्यवस्थाच होतेय नाही का?

पुनःश्च प्रारंभ..

तब्बल एका वर्षानंतर लिहितोय.. स्वान्त सुखाय सुरु केलेली गोष्ट कशी इतरांच्या इच्छेमध्ये अडकून गुंत्यात फसते ना त्याचं हे मस्त उदाहरण.. वहीत लिहिणे सुरूच होतं पण का कोण जाणे इथे काही टाकायचं राहून जात होतं.. आता पुनःश्च प्रारंभ... बघुयात.. 

Tuesday 1 February 2011

अश्वत्थामा



एकेकाळी न्युटन प्रमाण, अगदी वेदवचन(!) म्हणून मनात घट्ट समज होता..
जगाकडे त्याच दृष्टीने अगदी त्याच्याच दृष्टीने पाहू लागलो, सगळ्या गोष्टी साध्या सरळ.. म्हणजे सरळ रेषा सरळ आणि क्रियेला प्रतिक्रिया... गुरुत्वाकर्षण नाही पचले अजून तरीपण न्यूटन ठायी ठायी सिद्ध होत होता आणि मग..
मग अचानक आईनस्टाईन भेटावा आणि त्याने सगळे समज, सगळी गृहितकं अशी हलवावीत की बस्स...
सकाळी उठून सगळंजग नवीन नवीन भासू लागतं..
नव्हे सगळं अगदी नव्याने दिसू लागतं..
सरळ रेषा सरळ राहत नाही.. आणि स्थिर वस्तू स्थिर राहत नाही..
सगळ्याच गोष्टी सापेक्ष होऊन बसतात.. सापेक्षता गोंधळ उडवून देते आणि पार matrix चा Neo होऊन जातो..

पण मग या नव्याबद्दलदेखील मन शंका घेऊ लागतं.. प्रकाशवेग प्रमाण पण मग काय?..  पण साला आपण (अजून तरी) आईनस्टाईन नाही आहोत.. खोक्याबाहेरचा विचार नाही होत.. प्रयत्न कर क्ररून पण चौथी मिती (dimension) पचता पचत नाही... आणि मग पाचवी सहावी कुठे घेऊन बसता..

गेली बरीच वर्षे रस्ता तसा धुक्यातच आहे..
आणि मी धावतोय या धुक्यात.. अगदी या धुक्याने वेडा होऊन...
या काळात असंच काहीसं झालं.. मनात रुजलेले बरेच समज, गृहितकं, तत्वं (शब्दपण भलते जड हो ! ) अगदी गदगदा हलवली गेली.. काही पार नष्ट पण झाली..
त्या डिस्नेच्या 'बोल्ट' चित्रपटातल्या बोल्ट सारखी reality अधून मधून वेडावत समोर आलीय.. आणि कधी क्रूरपणे तर कधी अतिशय अलिप्ततेने ही वास्तविकता 'बरोबर' किंवा 'सत्य' या संकल्पनांचा विचार करायला लावून गेलीय..

दर वेळेस नापास विद्यार्थ्यासारखा मी तीच प्रश्नपत्रिका हातात घेतो आणि दर वेळी नवीन अथवा सुधारीत उत्तर सुचतं...
विक्रम वेताळासारखा हा खेळ किती जन्म चाललाय काय माहित..
मग वेदांच्या निर्मात्यांना दंडवत होतो.. त्या कधी न वाचलेल्या अमूल्य ग्रंथांच्या असंख्य अनामिक कर्त्यांना दंडवत..
वाटतं.. या ग्रंथांचा आवाका समजणे, अर्थ लागणे फार सोपे असणार .. पण त्यासाठी आईनस्टाईन लागेल.. काखेतला कळसा दाखवायला..
तोवर आम्ही फिरू असेच अश्वत्थाम्यासारखे..
अस्वस्थ.. अस्वस्थ..

- सचिन

Wednesday 20 October 2010

पाऊस..



आज सकाळ तर पावसात भिजलेली होती.. 
आळसावालेला मी जेव्हा उठून खिडकीजवळ आलो तेव्हा मात्र खूप खुश झालो. कारण आजचा पाऊस तसा वेगळा होता. 
इथला नेहमीचा पाऊस म्हणजे ढिगभर ढग येऊन दिवसभर वातावरणनिर्मिती करतात आणि मग कधीतरी झिरझिर पाऊस सुरु होतो.. आठवडयातले एक दोन दिवस तरी हे गाणं चालतंच पण त्यात मजा नाही.


आज मात्र पाऊस दणकट आहे अगदी मान्सूनसारखा.. आणि मग मान्सूनच्या पहिल्या पावसाची आठवण मला पार खुश करून गेली..


मला आठवतंय.. आमच्या घरी मी माडीवरच्या बागेच्या बाजूच्या गच्चीमध्ये चहाचा कप घेऊन बसायचो.. पाऊस बघत.. सगळी बागेतली झाडं चिडिचुप्प आणि पावसाचं गाणं.. आता नारळ मोठा झालाय म्हणे .. कदाचित तो साथ देत असेल पावसाला गायला.. पुढच्या पावसात भेटेन त्याला बहुतेक...


आता इथे मागे बागेत एक लिंबाचं झाड आहे.. माझ्या मते बागेतल्या सगळ्या झाडांमध्ये त्याला पाऊस सगळ्यात जास्त आवडतोय.. 
त्याची प्रत्येक फांदी, डहाळ्या अन् पान पान पाऊस मनसोक्त अनुभवतेय.. पावसाचा थेंब थेंब झेलू पाहणारं इवलसं पान.. थेंब पडला की मात्र त्याला त्याचा भार सोसवत नाही आणि झुकलेल्या पानावरून तो थेंबपण वाकुल्या दाखवत निघून जातो आणि मग पान आणि पानाची फांदी हलुडोलु लागतात आणि जेव्हा असंख्य थेंबानी झाडाचं पान न् पान नाचू लागतं तेव्हा असं वाटतं की अख्खं झाडच शहारुन आलंय.. 
यात जर उन्हं आली की मग काय सांगावं..!! 
मागे इन्द्रधनुष्य घेऊन चमचमणाऱ्या झाडांचे वृक्षनृत्य आणि हातात चहाचा कप वाहवा !! 
(झालं! कवी चावला सकाळी सकाळी.. :) ) 


शेजाऱ्याच्या बागेत एक छोटे गोल तळे बनवलं आहे त्याने... त्याच्यात एका बाजूला अर्धी पाण्यात उभी अशी पिवळ्या जांभळ्या फुलांची झुडुपे आहेत तर दुसऱ्या काठावर पांढरी घोसदार फुले असलेलं एक झाड, थोडं त्या तळ्यावर झुकलेलं.. 
त्याच्या फुलांच्या पाकळ्या पाण्यावर तरंगताहेत आणि आता पावसात कोसळणाऱ्या सरी चुकवण्यासाठी जणू त्यांची लगबग होतेय .. पाण्यावर तरंग त्यांचे आणि पावसाचं संगीत..


माझ्याबरोबर खिडकीच्या कोपर्यात बसलेला भुंगा आणि पावसाने वैतागलेले (कदाचित!)  काही पक्षी आजूबाजूला .. एवढे सोडले तर बाकी सगळा अव्यक्त परिसर या पावसाने जणू जिवंत केलाय .. हा पाऊस इथे फक्त त्यांच्यासाठीच आलाय..


आता ऊन येऊ लागलंय आणि  पाऊस ही थांबलाय.. भुंगा पंख झाडत उडून गेलाय, पावसाच्या गाण्याची जागा पक्ष्यांच्या सुरांनी घेतलीये ..


आणि माझा पण चहा संपलाय .. :)


-सच

Tuesday 11 May 2010

आभास

हळू हळू विसरून जाणार सगळे आता...
आणि मग एक अनोखा अवघडलेला दुरावा साचणार..

आणि मग पुन्हा जेव्हा भेट होईल तेव्हा बरेच काही बदललेले भासेल..
तुलापण आणि मलापण..!

मग काही शिष्टाचार मध्ये येतील मदत करायला.. विचारपूस होते.. आणि मग सगळे आपापल्या मार्गाला..
काहीतरी निसटून जाते आहे ही जाणीव सर्वांनाच.. पण त्याचा विचार करायला वेळ नसणार ..

बर्‍याच गोष्टी अशाच निसटून जातात.. काही कळत.. काही नकळत..

कधीतरी काहीतरी टोचते आत खोलवर..
पण कळतच नाही काय आहे ते..

कारण आठवणी पण अशाच पुसून गेलेल्या असतात.. फ़िकट झालेल्या असतात..

तरीही काही आठवणींचे वास मागे उरलेले .. सगळे एकमेकांत मिसळलेले..

आणि एखाद्या संध्याकाळी.. कातरवेळी मग मन का भरून आले ते आपल्याला पण कळत नाही...
-- सच

Saturday 10 April 2010

Something i just came across n wanna keep with 
me ... 



Get Me Away From Here, I'm Dying 

- Belle & Sebastian




Ooh! Get me away from here I'm dying
Play me a song to set me free
Nobody writes them like they used to
So it may as well be me
Here on my own now after hours
Here on my own now on a bus
Think of it this way
You could either be successful or be us
With our winning smiles, and us
With our catchy tunes and words
Now we're photogenic
You know, we don't stand a chance

Oh, I'll settle down with some old story
About a boy who's just like me
Thought there was love in everything and everyone
You're so naive!
They always reach a sorry ending
They always get it in the end
Still it was worth it as I turned the pages solemnly, and then
With a winning smile, the poor boy
With naivety succeeds
At the final moment, I cried
I always cry at endings

Oh, that wasn't what I meant to say at all
From where I'm sitting, rain
Falling against the lonely tenement
Has set my mind to wander
Into the windows of my lovers
They never know unless I write
"This is no declaration, I just thought I'd let you know goodbye"
Said the hero in the story
"It is mightier than swords
I could kill you sure
But I could only make you cry with these words"


Saturday 20 March 2010


तो राजहंस एक  - ग. दि. माडगुळकर

एक तळ्यात होती,
बदके पिले सुरेख
होते कुरूप वेडे,
पिल्लू तयांत एक ॥ धृ. ॥

कोणी न त्यास घेई,
खेळावयास संगे
सर्वांहूनी निराळे
ते वेगळे तरंगे

दावूनी बोट त्याला,
म्हणती हसून लोक
आहे कुरूप वेडे,
पिल्लू तयांत एक ॥ १ ॥

पिल्लास दुःख भारी,
भोळे रडे स्वतःशी
भावंड ना विचारी,
सांगेल ते कुणासी?

जो तो तयास टोची,
दावी उगाच धाक
आहे कुरूप वेडे,
पिल्लू तयांत एक ॥ २ ॥

एके दिनी परंतु,
पिल्लास त्या कळाले
भय वेड पार त्याचे,
वाऱ्यासवे पळाले

पाण्यात पाह्ताना,
चोरूनिया क्षणैक
त्याचेच त्या कळाले,
तो राजहंस एक ॥ ३ ॥

-- ग. दि. माडगुळकर

ये दुनिया अगर मिल भी जाए तो क्या है?

YEH MAHALON, YEH TAKHTON, YEH TAAJON KII DUNIYAA

Movie: Pyaasa
Singer(s): Mohammad Rafi
Music Director: S D Burman
Lyricist: Sahir Ludhianvi

ये महलो, ए तख्तो, ए ताजो की दुनिया,
ये इन्सान के दुश्मन समाजो की दुनिया,
ये दौलत के भूके रिवाजो की दुनिया,
ये दुनिया अगर मिल भी जाए तो क्या है?

हर एक जिस्म घायल, हर एक रुह प्यासि
निगाहॉ में उलझान, दिलो में उडासी,
ये दुनिया है या आलम-ए-बदहवासी,
ये दुनिया अगर मिल भी जाए तो क्या है?

यहाँ एक खिलोना है इन्सान की हस्ती,
ये बस्ती है मुरदा-परस्तो की बस्ती,
यहाँ तो जीवन से है मौत सस्ति,
ये दुनिया अगर मिल भी जाए तो क्या है?

जवानी भट्क ती है बद्कार बन कर,
जलवा जिस्म सजते हें बाजार बन कर,
यहाँ प्यार होता है व्यापार बन कर,
ये दुनिया अगर मिल भी जाए तो क्या है?

ये दुनिया जहाँ आदमी कुछ नही है,
वफा कुछ नाही, दोस्ती कुछ नही है,
यहाँ प्यार की क़दर ही कुछ नही है,
ये दुनिया अगर मिल भी जाए तो क्या है?

जला दो इसे, फूक डालो ये दुनिया,
मेरे सामने से हाटा दो ये दुनिया,
तुम्हारी है तुम ही संभालो ये दुनिया,
ये दुनिया अगर मिल भी जाए तो क्या है?

- साहिर लुधियानवि


(आलम-ए-बदहवासी - हताश वातावरण, मुरदा-परस्तो - मृत्यू चे पुजारी,बद्कार - कुकर्मी )