पाऊस..

आज सकाळ तर पावसात भिजलेली होती.. 
आळसावालेला मी जेव्हा उठून खिडकीजवळ आलो तेव्हा मात्र खूप खुश झालो. कारण आजचा पाऊस तसा वेगळा होता. 
इथला नेहमीचा पाऊस म्हणजे ढिगभर ढग येऊन दिवसभर वातावरणनिर्मिती करतात आणि मग कधीतरी झिरझिर पाऊस सुरु होतो.. आठवडयातले एक दोन दिवस तरी हे गाणं चालतंच पण त्यात मजा नाही.


आज मात्र पाऊस दणकट आहे अगदी मान्सूनसारखा.. आणि मग मान्सूनच्या पहिल्या पावसाची आठवण मला पार खुश करून गेली..


मला आठवतंय.. आमच्या घरी मी माडीवरच्या बागेच्या बाजूच्या गच्चीमध्ये चहाचा कप घेऊन बसायचो.. पाऊस बघत.. सगळी बागेतली झाडं चिडिचुप्प आणि पावसाचं गाणं.. आता नारळ मोठा झालाय म्हणे .. कदाचित तो साथ देत असेल पावसाला गायला.. पुढच्या पावसात भेटेन त्याला बहुतेक...


आता इथे मागे बागेत एक लिंबाचं झाड आहे.. माझ्या मते बागेतल्या सगळ्या झाडांमध्ये त्याला पाऊस सगळ्यात जास्त आवडतोय.. 
त्याची प्रत्येक फांदी, डहाळ्या अन् पान पान पाऊस मनसोक्त अनुभवतेय.. पावसाचा थेंब थेंब झेलू पाहणारं इवलसं पान.. थेंब पडला की मात्र त्याला त्याचा भार सोसवत नाही आणि झुकलेल्या पानावरून तो थेंबपण वाकुल्या दाखवत निघून जातो आणि मग पान आणि पानाची फांदी हलुडोलु लागतात आणि जेव्हा असंख्य थेंबानी झाडाचं पान न् पान नाचू लागतं तेव्हा असं वाटतं की अख्खं झाडच शहारुन आलंय.. 
यात जर उन्हं आली की मग काय सांगावं..!! 
मागे इन्द्रधनुष्य घेऊन चमचमणाऱ्या झाडांचे वृक्षनृत्य आणि हातात चहाचा कप वाहवा !! 
(झालं! कवी चावला सकाळी सकाळी.. :) ) 


शेजाऱ्याच्या बागेत एक छोटे गोल तळे बनवलं आहे त्याने... त्याच्यात एका बाजूला अर्धी पाण्यात उभी अशी पिवळ्या जांभळ्या फुलांची झुडुपे आहेत तर दुसऱ्या काठावर पांढरी घोसदार फुले असलेलं एक झाड, थोडं त्या तळ्यावर झुकलेलं.. 
त्याच्या फुलांच्या पाकळ्या पाण्यावर तरंगताहेत आणि आता पावसात कोसळणाऱ्या सरी चुकवण्यासाठी जणू त्यांची लगबग होतेय .. पाण्यावर तरंग त्यांचे आणि पावसाचं संगीत..


माझ्याबरोबर खिडकीच्या कोपर्यात बसलेला भुंगा आणि पावसाने वैतागलेले (कदाचित!)  काही पक्षी आजूबाजूला .. एवढे सोडले तर बाकी सगळा अव्यक्त परिसर या पावसाने जणू जिवंत केलाय .. हा पाऊस इथे फक्त त्यांच्यासाठीच आलाय..


आता ऊन येऊ लागलंय आणि  पाऊस ही थांबलाय.. भुंगा पंख झाडत उडून गेलाय, पावसाच्या गाण्याची जागा पक्ष्यांच्या सुरांनी घेतलीये ..


आणि माझा पण चहा संपलाय .. :)


-सच

आभास

हळू हळू विसरून जाणार सगळे आता...

आणि मग एक अनोखा अवघडलेला दुरावा साचणार..

आणि मग पुन्हा जेव्हा भेट होईल तेव्हा बरेच काही बदललेले भासेल..

तुलापण आणि मलापण..!

मग काही शिष्टाचार मध्ये येतील मदत करायला.. विचारपूस होते.. आणि मग सगळे आपापल्या मार्गाला..

काहीतरी निसटून जाते आहे ही जाणीव सर्वांनाच.. पण त्याचा विचार करायला वेळ नसणार ..

बर्‍याच गोष्टी अशाच निसटून जातात.. काही कळत.. काही नकळत..

कधीतरी काहीतरी टोचते आत खोलवर..

पण कळतच नाही काय आहे ते..

कारण आठवणी पण अशाच पुसून गेलेल्या असतात.. फ़िकट झालेल्या असतात..

तरीही काही आठवणींचे वास मागे उरलेले .. सगळे एकमेकांत मिसळलेले..

आणि एखाद्या संध्याकाळी.. कातरवेळी मग मन का भरून आले ते आपल्याला पण कळत नाही...

-- सच

Something i just came across n wanna keep with 
me ... 

Get Me Away From Here, I'm Dying 

- Belle & Sebastian

Ooh! Get me away from here I'm dying
Play me a song to set me free
Nobody writes them like they used to
So it may as well be me
Here on my own now after hours
Here on my own now on a bus
Think of it this way
You could either be successful or be us
With our winning smiles, and us
With our catchy tunes and words
Now we're photogenic
You know, we don't stand a chance

Oh, I'll settle down with some old story
About a boy who's just like me
Thought there was love in everything and everyone
You're so naive!
They always reach a sorry ending
They always get it in the end
Still it was worth it as I turned the pages solemnly, and then
With a winning smile, the poor boy
With naivety succeeds
At the final moment, I cried
I always cry at endings

Oh, that wasn't what I meant to say at all
From where I'm sitting, rain
Falling against the lonely tenement
Has set my mind to wander
Into the windows of my lovers
They never know unless I write
"This is no declaration, I just thought I'd let you know goodbye"
Said the hero in the story
"It is mightier than swords
I could kill you sure
But I could only make you cry with these words"

तो राजहंस एक - ग. दि. माडगुळकर

तो राजहंस एक  - ग. दि. माडगुळकर

एक तळ्यात होती,
बदके पिले सुरेख
होते कुरूप वेडे,
पिल्लू तयांत एक ॥ धृ. ॥

कोणी न त्यास घेई,
खेळावयास संगे
सर्वांहूनी निराळे
ते वेगळे तरंगे

दावूनी बोट त्याला,
म्हणती हसून लोक
आहे कुरूप वेडे,
पिल्लू तयांत एक ॥ १ ॥

पिल्लास दुःख भारी,
भोळे रडे स्वतःशी
भावंड ना विचारी,
सांगेल ते कुणासी?

जो तो तयास टोची,
दावी उगाच धाक
आहे कुरूप वेडे,
पिल्लू तयांत एक ॥ २ ॥

एके दिनी परंतु,
पिल्लास त्या कळाले
भय वेड पार त्याचे,
वाऱ्यासवे पळाले

पाण्यात पाह्ताना,
चोरूनिया क्षणैक
त्याचेच त्या कळाले,
तो राजहंस एक ॥ ३ ॥

-- ग. दि. माडगुळकर

ये दुनिया अगर मिल भी जाए तो क्या है?

YEH MAHALON, YEH TAKHTON, YEH TAAJON KII DUNIYAA

Movie: Pyaasa
Singer(s): Mohammad Rafi
Music Director: S D Burman
Lyricist: Sahir Ludhianvi

ये महलो, ए तख्तो, ए ताजो की दुनिया,
ये इन्सान के दुश्मन समाजो की दुनिया,
ये दौलत के भूके रिवाजो की दुनिया,
ये दुनिया अगर मिल भी जाए तो क्या है?

हर एक जिस्म घायल, हर एक रुह प्यासि
निगाहॉ में उलझान, दिलो में उडासी,
ये दुनिया है या आलम-ए-बदहवासी,
ये दुनिया अगर मिल भी जाए तो क्या है?

यहाँ एक खिलोना है इन्सान की हस्ती,
ये बस्ती है मुरदा-परस्तो की बस्ती,
यहाँ तो जीवन से है मौत सस्ति,
ये दुनिया अगर मिल भी जाए तो क्या है?

जवानी भट्क ती है बद्कार बन कर,
जलवा जिस्म सजते हें बाजार बन कर,
यहाँ प्यार होता है व्यापार बन कर,
ये दुनिया अगर मिल भी जाए तो क्या है?

ये दुनिया जहाँ आदमी कुछ नही है,
वफा कुछ नाही, दोस्ती कुछ नही है,
यहाँ प्यार की क़दर ही कुछ नही है,
ये दुनिया अगर मिल भी जाए तो क्या है?

जला दो इसे, फूक डालो ये दुनिया,
मेरे सामने से हाटा दो ये दुनिया,
तुम्हारी है तुम ही संभालो ये दुनिया,
ये दुनिया अगर मिल भी जाए तो क्या है?

- साहिर लुधियानवि


(आलम-ए-बदहवासी - हताश वातावरण, मुरदा-परस्तो - मृत्यू चे पुजारी,बद्कार - कुकर्मी )

कविवर्य विंदा यांचे काल देहावसान झाले. माझ्या आवडत्या कविपैकी एक..
बा सी मर्ढेकर आणि कुसुमाग्रजांच्या पंगतीतला आणखी तारा आमचे आकाश सोडून गेला..


माझ्या मना बन दगड
हा रस्ता अटळ आहे!
अन्नाशिवाय, कपडय़ाशिवाय,
ज्ञानाशिवाय; मानाशिवाय.
कुडकुडणारे हे जीव
पाहू नको! डोळे शीव!
नको पाहू जिणे भकास;
ऐन रात्री होतील भास;
छातीमध्ये अडेल श्वास.
विसर यांना, दाब कढ;
माझ्या मना बन दगड!

हा रस्ता अटळ आहे!
ऐकू नको हा आक्रोश,
तुझ्या गळय़ाला पडेल शोष.
कानांवरती हात धर,
त्यातूनही येतील स्वर.
म्हणून म्हणतो ओत शिसे;
संभाळ, संभाळ, लागेल पिसे!
रडणाऱ्या, रडशील किती?
झुरणाऱ्या, झुरशील किती?
पिचणाऱ्या, पिचशील किती?
ऐकू नको असला टाहो;
माझ्या मना दगड हो!

हा रस्ता अटळ आहे!
येथेच असतात निशाचर
जागोजाग रस्त्यावर.
असतात नाचत काळोखात;
हसतात विचकून काळे दात;
आणि म्हणतात, ‘‘कर िहमत,
आत्मा वीक, उचल किंमत!
माणूस मिथ्या, सोने सत्य;
स्मरा त्याला, स्मरा नित्य.’’
भिशील ऐकून असले वेद;
बन दगड, नको खेद!

बन दगड आजपासून;
काय अडेल तुझ्यावाचून;
गालावरचे खारे पाणी
पिऊन काय जगेल कोणी?
काय तुझे हे नि:श्वास
मरणाऱ्यांना देतील श्वास?
आणिक दु:ख छातीफोडे
देईल त्यांना सुख थोडे?
आहे दु:ख तेच फार;
माझ्या मना कर विचार!
कर विचार : हस रगड;
माझ्या मना बन दगड!

हा रस्ता अटळ आहे!
अटळ आहे घाण सारी;
अटळ आहे ही शिसारी.
एक वेळ अशी येईल
घाणीचेच खत होईल!

अन्यायाची सारी शिते
उठतील पुन्हा; होतील भुते.
या सोन्याचे बनतील सूळ!
सुळी जाईल सारे कूळ.
ऐक टापा! ऐक आवाज!
लाल धूळ उडते आज;
याच्यामागून येईल स्वार;
या दगडावर लावील धार!
इतके यश तुला रगड;
माझ्या मना बन दगड!
    --विंदा 

Beautiful lines by Pu la ....

शेवटी संस्कृती म्हणजे बाजरीची भाकरी ... वांग्याचे भरीत ...गणपती बाप्पा मोरया ची मुक्त आरोळी. केळीच्या पानातली भाताची मूद आणि त्यावरचे वरण. उघड्या पायांनी तुडवलेला पंचगंगेचा काठ... मारुतीच्या देवळात एका दमात फोडलेल्या नारळातले उडालेले पाणी...दुस-याचा पाय चुकून लागल्यावर देखील आपण प्रथम केलेला नमस्कार...दिव्या दिव्या दिपत्कार... आजीने सांगितलेल्या भुताच्या गोष्टी... मारुतीची न जळणारी आणि वाटेल तेंव्हा लहानमोठी होणारी शेपटी... दस-याला वाटायची आपट्याची पाने... पंढरपुरचे धुळ आणि अबीर यांच्या समप्रमाणात मिसळून खाल्लेले डाळे आणि साखरफ़ुटाणे...सिंहगडावर भरुन आलेली छाती आणि दिवंगत आप्तांच्या मुठभर अस्थींचा गंगार्पणाच्या वेळी झालेला स्पर्श... कुंभाराच्या चाकावर फिरणा-या गोळ्याला त्याचे पाण्याने भिजलेले नाजूक हात लागून घाटदार मडके घडावे तसा हया अदृश्य पण भावनेने भिजलेल्या हातांनी हा पिंड घडत असतो. कुणाला देशी मडक्याचा आकार येतो. कुणाला विदेशी कपबशीचा....

Bajirao Peshwa - I (..incomplete)

As I am a bit fond of history n warfares..

Here is something interesting, I found about a bit less known Maratha warrior who expanded maratha empire all over the India..

He was one of the best cavalry leaders of his time who never lost a single battle..n fought them all over the  canvas of Indian continent..

One who is more famous for his one affair that all his campaign to expand maratha empire.. n still more information is available in other languages than marathi..

(details will add as and when I will get some time n good information .. )

Some quotes:

"He died as he lived, in camp under canvas among his men, and he is remembered to this day among the Marathas as the fighting Peshwa and the incarnation of Hindu energy."

”

- English historian Sir Richard Carnac Temple, Sivaji and the rise of the Mahrattas

“

"The Palkhed Campaign of 1727-28 in which Baji Rao I out-generalled Nizam-ul-Mulk , is a masterpiece of strategic mobility"

”

- British Field Marshall Bernard Law Montgomery, The Concise History of Warfare, 132

“

"Remember that night has nothing to do with sleep. It was created by God, to raid territory held by your enemy. The night is your shield, your screen against the cannons and swords of vastly superior enemy forces."

”

- Bajirao was said to have told his brother Chimaji Appa.

“

"Bajirao was a heaven born cavalry leader. In the long and distinguished galaxy of Peshwas, Bajirao was unequalled for the daring and originality of his genius and the volume and value of his achievements"

”

- Author Sir Jadunath Sarkar

sources:

http://en.wikipedia.org/wiki/Baji_Rao_I

http://historytelling.wordpress.com/2006/10/11/the-palkhed-campaign-1728/

http://en.allexperts.com/e/b/ba/battle_of_palkhed.htm

http://en.wikipedia.org/wiki/index.html?curid=2892605

जीव दंगला, गुंगला, रंगला

Here is ultimate national award winning song sung by Shreya ghoshal and hariharan
from movie 'jogwa' --

चान्द सुगन्ध देईल, रात उसासा देईल.
सारी धरती तुझी, रुजव्याची माती तू..

खुळं आभाळ ढगाळ, त्याला रुढीचा विटाळ.
माझ्या राख सजना, ही काकणाची तोडमाळ तू..

खुळं काळीज हे माझं, तुला दिलं मी आंदण.
तुझ्या पायावं माखीलं माझ्या जन्माचा गोन्धळ..

जीव दंगला, गुंगला, रंगला असा.. पिरमाची आस तू.
जीव रंगला, लाभला ध्यास ह्यो तो गहिवरला श्वास तू..

पैलतीरा नेशील, साथ मला देशील, काळीज माझं तू.
सुख भरतीला आला, नभ धरतीला आला, पुनवेचा चान्द तू..

जीव दंगला, गुंगला, रंगला असा.. पिरमाची आस तू.
जीव रंगला, लाभला ध्यास ह्यो तो गहिवरला श्वास तू..

एवढंच ना..

1. 
   
   एवढंच ना?

   
   

   एवढंच ना? एकटे जगू.. एवढंच ना?

   आमचं हसं, आमचं रडं, घेऊन समोर एकटेच बघू,
   एवढंच ना?

   रात्रीला कोण? दुपारला कोण? जन्माला अवघ्या या पुरलंय कोण?
   श्वासाला श्वास, क्षणाला क्षण, दिवसाला दिवस जोडत जगू!
   एवढंच ना?

   अंगणाला कुंपण होतंच कधी, घराला अंगण होतच कधी,
   घराचे भास , अंगणाचे भास, कुंपणाचे भासच भोगत जगू,
   एवढंच ना?

   आलात तर आलात, तुमचेच पाय, गेलात तर गेलात कुणाला काय?
   स्वतःचं पाय, स्वतःचं वाट, स्वतःचं सोबत होऊन जगू
   एवढंच ना?

   मातीचं घर, मातीचं दार, मातीच घर, मातीच दार
   मातीचं घर, मातीचं दार, मातीच्या देहाला मातीचे वार
   मातीचं खरी, मातीचं बरी, मातीत माती मिसळत जगू
   एवढंच ना?

   -Sandeep Khare
   
   

Chandanyat firtana ...

Chandanyat firtana ...

This is awesome song by Asha Bhosale and Suresh Bhat..

चांदण्यात फिरताना माझा धरलास हात
सखया रे आवर ही सावर ही चांदरात

निजलेल्या गावातून आले मी एकटीच
दूर दिवे कळलावे पडले मागे कधीच
या इथल्या तरुछाया पण सारे जाणतात

सांग कशी तुजविणाच पार करु पुनवपूर
तुज वारा छळवादी अन् हे तारे फितूर
श्वास तुझा मालकंस, स्पर्श तुझा पारिजात

जाऊ चल परत गडे, जागले न घर अजून
पण माझी तुळस तिथे गेली हिरमसून
तुझिया नयनात चंद्र, माझ्या हृदयी प्रभात